Moment van zwaarte
Soms voel je het ineens: dat het binnenin zwaar is. Misschien zelfs zonder dat je precies weet waarom. Ik had dat laatst ook. Er zat iets in mij dat donker en moe aanvoelde, alsof het vastzat. In plaats van weg te lopen voor dat gevoel, besloot ik er aandacht aan te geven. Niet om het weg te maken, maar om het te ontmoeten.
De kracht van een eenvoudig beeld
Ik ben gaan zitten en heb mijn ogen gesloten en heb een korte meditatie gedaan. Heel eenvoudig stelde ik me voor dat er zonlicht op dat zwaarte in mij scheen. Een warm, zacht licht. Niet fel, niet dwingend — gewoon aanwezig. Het gaat er niet om dat het allemaal anders moet dan als het is. Het gaat erom dat er keuze is. Een uitnodiging dat er ook licht aanwezig mag zijn. En andere kleurrijke elementen. Die licht brengen.
Dat beeld hielp wel iets. Ik voelde dat het zware iets minder hard hoefde te zijn. Het werd lichter, zachter, al was het maar een beetje. De zwaarte was niet zomaar weg, maar er kwam een idee bij van licht.
Schilderen wat er binnenin leeft
Daarna ben ik gaan schilderen. Ik zette een zachte achtergrond met aquarelverf, vloeiend met veel water. Ik voegde stempels toe, vormen die aangaven wat ik voelde in mijn binnenwereld. Hoeft niet licht en vrolijk te zijn. Mag de zwaarte ook best tonen!
Laagje over laagje mocht het ontstaan. Met aquarel en andere kleuren die ik om me heen had. Geen plan, geen verwachting. Alleen kleur, water en beweging die iets zichtbaar maakten van wat binnenin wilde openen.
Ruimte waar het eerst vol zat
Toen ik klaar was, voelde het binnenin meer in beweging. Niet dat er direct iets opgelost was. Maar er was een alternatief aangeboden. Zoiets. Alsof ik iets had mogen aanraken en doorlaten. Het schilderen hielp me om dat stukje van mezelf niet weg te duwen, maar er licht op te laten schijnen.
💧 Vanuit deze ervaring heb ik een workshop ontwikkeld waarin je dit zelf kunt uitproberen. In je eigen tempo, met je eigen kleuren en vormen.
